علم کوهنوردی

چگونه کوهنوردی را آغاز کنیم؟  (2)

به نظر می رسد وسایل ناقصی که داریم بخوبی از عهده این مهم برآیند و جز چند تغییر کوچک مشکل دیگری وجود نداشته باشد. اما زمانی که با زمستان زیبا و با شکوه کوه های ایران مواجه می شویم زمانی است که باید از تجربیات خود استفاده کنیم، بنابراین با همان امکانات و وسائل موجود گام در راهی خطرناک و یا حتی بی بازگشت می نهیم و به کوه می رویم. از نقاط تابستانی مهمی نام می بریم. خانواده به درستی از موضوع اطلاعی ندارد. دوستان با موضوع بیگانه هستند. مسیرهای ابتدایی را با سرعت به پیش رفته سپس از قعر دره ها، یا از روی یال ها – همان نقاطی که در تابستان شاهد صعودمان بودند – به دنبال ردپاهای نامحسوس، بهمن ها را می بریم. از شکاف صخره ها صعود می کنیم حال آنکه هر آن حادثه ای دردناک می تواند بوجود آید :ریزش بهمن، پرت شدن از صخره ها و گم شدن در کوه. زمانی که در ارتفاعات هستیم باد با شدت مهیبی می ورزد. بواسطه غرور بیش از حدی که داریم همچنان به پیش می رویم و به ناگاه همه چیز در هم ریخته می شود. گروه های جلوتر از ما با وسایل بهتر سریع تر ارتفاع می گیرند و ما با کوله باری از مشکلات باقی می مانیم. هوای سرد و طوفانی، مه و نبود دید کافی باعث می شود یا به طور کامل مسیر را گم کنیم و یا دچار بهمن شویم. بدین ترتیب به راحتی خود را در معرض مخاطرات زمستان قرار داده ایم. چه بسیار عزیزانی که حتی با وسایل کافی، به علت کمبود تجربیات زمستانی نتوانستند از عهده هوای غافلگیر کننده این فصل برآیند و تسلیم طبیعت سخت و مقهور کننده شدند.

قریب به اتفاق حوادث کوهستان های ایران بدین شکل بوجود آمده و پایان می پذیرند.

کوهنوردی تابستانی نیز چون زمستان مشکل آفرین و حادثه ساز خواهد بود اگر بدرستی با آن رو برو نشویم. درگیری با صخره ها تا سر حد امکان و ناتوانی در بازگشت، ریزش سنگ در مسیرهای خطرناک، صعود کردن به ارتفاعات بلند بدون اینکه به بازگشت، ریزش سنگ در مسیرهای خطرناک، صعود کردن به ارتفاعات بلند بدون اینکه به بازگشت فکر کرده باشیم، اتراق های طولانی بر فراز قلل و دره ها، مواجه شدن با یک توده هوای سرد غافلگیر کننده توام با برف حتی در بهار، درست حرکت نکردن و وارد آوردن فشارهای بی دلیل فیزیکی به بدن و خصوصاً بازگشت های سرعتی و صدمه دیدن های شدید اندام های بدن در عنفوان جوانی، بی خوابی ها و خستگی های روحی و جسمی شدید در اثر عدم رعایت نکات مهم در صعود و فرود، تکروی های نا به جا و بی حاصل، تقلید های غلط و حادثه آفرین از حرکت های سنجیده سنگ نوردآن در ارتباط با استفاده از وسایل فنی، هر یک به تنها از جمله مواردی هستند که حادثه ساز خواهند بود.

به سمت حرفه ای شدن و تجربیات تازه

پس از طی دوران حادثه ساز نخستین، در اثر تکرار صعودهای دائمی در نقاط معمولاً شلوغ، به تدریج با اشخاص و احتمالاً گروه های کوهنوردی آشنا خواهیم شد.

این زمان از کوهنوردی را باید در حقیقت زمان تعیین خط مشی نام نهاد. ما در این دوره به جهت ارتباط تنگاتنگی که با افراد متفاوت خواهیم داشت. برای طی دوره بعدی کوهنوردی خود آماده می شویم.

به طور معمول آشنایی در کوه یک امر اتفاقی ساده است یا در اثر ردگیری گروهی از کوهنوردان در زمان استراحت بخصوص در پناهگاه ها و یا بطور اتفاقی در هنگام صرف صبحانه و یا نهار و یا به صورت انفرادی با هم مسیر شدن با آن ها اتفاق می افتد. طبیعی است که در این زمان فرد با تجربه، از این که شخص دیگری نیز چون خود او علاقمند به پیمودن این راه دشوار و مشکل است خوشحال می شود و پس از صحبت های اولیه به طور معمول قرارها گذاشته می شود.

میل به خارج شدن از دوره ای که در حال پشت سر گذاشتن آخرین روزهای آن هستیم، دورانی خوشحال کننده و گرم است.

تجربیات گروهی

با گام نهادن به دوره تجربیات گروهی، فردی که شاید سال ها به طور انفرادی کوهنوردی می کرده است به یکباره در محیطی قرار می گیرد که افراد زیادی را هم زبان و هم مرام خویش می یابد. احساس شادی زایدالوصفی در دیدارهای اولیه گروهی احساس می شود حال فرد با جزییات بسیار زیادتری از کوه و کوهستان آشنا می شود. با اصول کار گروهی، فهرست برنامه های صعود، سنگ نوردی و... این امر موجب می شود تا به صورت ابتکاری به یکی از زیر بخش های کوهنوردی از قبیل سنگ نوردی طبیعی، سنگ نوردی داخل سالن، کوهنوردی، راه پیمایی و کوه پیمایی، غارنوردی، اسکی، یخ و برف و صعودهای زمستانی علاقمند گردد. تلاش برای اماده شدنو به رتبه ای رسیدن و تکمیل وسایل آغاز می شود. دوره ای سخت در راه آموزش دیدن و به پای بقیه رسیدن شروع شده. پس از مدتی وی نیز می تواند حرفی برای گفتن داشته باشد.

                                                        با شما بر فراز بلند ترین قله ها