پیام تبریک سال 1395

و باز نسیم گوارای گیسوان مشک بوی بته های گلاب را با آهنگ موزون تکان میدهد
تا با لالهء خوش عذار و نرگس و ریحان و گل های دشتی همزمان جوانه زنند
و ترانه عشق را به گوش عشاق برسانند و آنگاه در چمنها و دشت و دمن طوفان برپا کنند . . .

سالی گذشت.....
یادی گذشت.....
راهی گذشت....
سالی گذراندیم.....
یادی کردیم......
راهی ساختیم...
کوهی رفتیم....
عشقی دیدیم....
قله ای صعود کردیم....
بر سنگ قله هایی بوسه زدیم ....
یکی یکی همه آمدند.. از قصه هاشان گفتند و از داستان صعودشان .از خطر گفتند و از سپر بلا.
امسال آمد و رفت و ما همچنان عشق کوهستان داریم و این عشق شاید دست از سر ما برندارد... شاید......
شاید این عشق ما را به نا کجا آباد ببرد....
شاید این عشق ما را به کوهی در آفریقا، کوهی در آمریکا، ببرد.
شاید این عشق ما را به شهر شما بیاورد، به روستای شما.
شاید این عشق مرا به دماوند به علم کوه به سبلان ببرد...
شاید به یخچال خومبو، یا که یخچال گریلند، یا حتی یخچال قطب جنوب.
شاید این عشق مرا با خود ببرد.....

شاید....

مصطفی مرتضایی

                                                           دوستان و همنوردان ؛ یاران من 

                                                                           نوروزتان پیروز

 

                                                                                                  نوروزتان فرخنده باد