سه شنبه ۱۰ دی گردشی غمگین در حاشیه زاینده رود بی جان
و تماشای مرغان مهاجر سر در گریبان و طبیعت حیران منطقه ناژوان ... آب را دزدیدند
خشکسالی شد
زاینده رود خشکید
سی و سه پل بیوه شد
پل خواجو طلاق گرفت
پل شهرستان خودکشی کرد
پل چوبی خود سوزی
ماهیان مردند
مرغان مهاجر بی روزی
آفتاب گرمتر شده
پل بزرگمهر پهن تر
اندک آبی هم که در بالادست موجودست
ذوب آهن و فولاد قورت می دهند
جایش دود و آسم وms هدیه می دهند
تونل سوم کوهرنگ هم که...
هیچکس به فکر نیست
هیچکس حرف های من را گوش نمی دهد
ابر
حرف های من را شنید
گریه کرد
باران گرفت
شیشه ها پر از گل شد
ابر خجالت کشید
رفت
دور شد از شهری که هیچکس به فکر نیست
✍️ #حجت_طباطبایی
تصاویری از زاینده رود غمگین
طبیعت را پاک نگه داریم
کوه در شب چه شکوهی دارد خرم آن جلگه که کوهی دارد
شب چو مهتاب درخشد در کوه خرمن عشق نماید انبوه
تاجی از ماه به سر دارد کوه وز طلا جبه به بر دارد کوه
شاه بیت غزل دور نماست کوه سلطان همه صحراهاست
کوه را چشمه ی بی اندوهی است کوه منزلگه بابا کوهی است...
شهریار
فله لتمان یا ( هریاس ) : در استان تهران بخش کن و دهستان سولقان واقع است . همچنین نام دره ای در منطقه کوهستانی کن و سولقان میباشد . نام دیگر این دره هیجده بهشت میباشد . جهت این دره غربی ؛ شرقی است و آبشار حقیقت ( هریاس ) نیز در این دره واقع است و این دره تقریبا غیر مسکونی می باشد.در شمال شرق این قله روستاهای سولقان و کشار در جنوب شرقی و در شمال غرب روستاهای ( وردیج ) و ( واریش ) واقع هستند .
گزارش همایش :6 و 7 تیر ماه 98 همایش چهاردهمین دوره صعود قلم به همت هیت اجرایی همنوردان عزیز آقای علی شاه محمدی ؛آقای دکتر صداقتی ؛ آقای حسن لقایی ؛ آقای رضا حبیب نیا ؛ آقای صلاحی ؛ سرکار خانم همنورد صالحی ؛ سرکارخانم شکوفه فر. و به میزبانی هیات کوهنوردی استان تهران و سر پرستی سر کار "خانم احمدیان فر" در یکی از سالن های اجتماعات اردوگاه باهنر تهران برگزار گردید که گزارش عملکرد سال گذشته هیات اجرایی قراعت شد . حضور آقای رضا زارعی نه تنها به عنوان ریس فدراسیون کوهنوردی ایران بلکه به عنوان یک وبلاگ نویس قدیمی درهمایش بسیار مایع خوشنودی بود . همایش در روز پنج شنبه 6 تیر ماه 98 با حضور تعدادی از وبلاگ نویسان سراسر کشور بر گزار گردید. و در ادامه برنامه روز جمعه 7 تیر ماه 98 برنامه صعود به قله هریاس تهران تدارک دیده شده بود که با موفقیت به انجام رسید و مراسمی نیز بر روی قله بر گزار گردید و پس از باز گشت به اردوگاه پایان برنامه اعلان شد . جای همه کوهنویسان غایب عزیز در این گردهم آیی سالیانه خالی بود .
برای تماشای بقیه عکسها ادامه مطلب را کلیک کنید
ادامه مطلب ...رجز خوانی نمیشود
پهلوانی نیست
در معرکه دوره گرد
زنجیری پاره نمیشود
آن گوشه ماری خفته است
این کاوه آهنگر نمی شود
"کروب رضایی"
گزارش اخبار همایش : چهار شنبه 5 تیر ماه 98 همایش تجلیل از نام آوران سال97 استان اصفهان واقع دریکی ازسالنهای نمایشگاه بزرگ اصفهان به همت هیات کوهنوردی استان اصفهان بر گزار گردید که از همه پیشکسوتان استان تجلیل و به نام آوران کوهنوردی استان تندیس یاد بودی اهدا گردید .
برای مشاهده بقیه عکسها ادامه مطلب را کلیک کنید
تقدیم به تو همنورد ای یار همیشگی 21آذر ماه برابر ۱۱دسامبر هرساله بنام روز جهانی کوهستان ثبت جهانی شده..
من و همنوردانم این روز را در میعادگاه عاشقان طبیعت و کوهستان مکان مقدس کوهنوردان جشن میگیریم..
باخود عهد می بندیم که در برابر عظمت کوهها ؛ چشمه های زلال و پاک ؛ دره ها ؛ رودها ؛ گذرگاهها ؛ تپه ها ؛ گیاهان ؛ جنگلها سرتعظیم فرود آورده و در پاکیزه نگاهداشتن آنها از هیچ کوششی دریغ نکنیم. و به پاکی آسمان آبی سوگند یاد میکنیم که هر گاه برفراز بلند ترین قله ایستادیم فروتن باشیم و همه عزیزانی که جان خود را در راه کوهنوردی ازدست دادند فراموش نکنیم و بر فراز هر قله ای که ایستادیم به یاد این عزیزان یک دقیقه سکوت کنیم یادشان را گرامی بداریم. و با صدای بلند سرود ای ایران را تقدیم کنیم به همنوردی که نتوانسته در برنامه شرکت کند .
همیشه بر فراز باشید
به یاد زنده یاد لیلا اسفندیاری کجوری راد (۲۷ بهمن ۱۳۴۹- ۳۱ تیر ۱۳۹۰) کوهنورد زن ایرانی بود که رکوردهای صعود متعددی را به عنوان نخستین زن کوهنورد ایرانی به نام خود به ثبت رساند. در یکی از شاخصترین صعودهای خود موفق شد به قله دشوار نانگاپاربات صعود کند؛ صعودی که از سوی فدراسیون کوهنوردی ایران هرگز پذیرفته نشد. اما پس از مرگش بارها از این صعود یاد شد.وی همچنین در تلاش برای ثبت رکوردی جدید، قصد صعود به قله کی۲، دشوارترین قله جهان را داشت که به دلیل شرایط نامساعد جوی موفق به این کار نشد. وجه مشخص صعودهای وی به هیمالیا، تأمین هزینه صعودها شخصاً و بدون کمکهای دولتی بودهاست تا جایی که به گفته خود برای صعود به قله K۲ مجبور شدهاست خانه خود را بفروشد. وی در آخرین صعود خود در راه بازگشت از صعود موفق قله گاشربروم ۲ به دلیل خستگی و از دست دادن تعادل خود در سقوطی ۳۰۰ متری کشته شد. بنابر وصیت وی جسد وی در همان محل باقی ماند و در قطعه نامآوران بهشت زهرا تهران تندیسی به یاد وی ساخته شد.فیلم یا مستندی به نام لیلای بی لیلی که نسخهٔ اولیهٔ فیلم مربوطه، در ابتدا به سفارش باشگاه کوهنوردی دماوند تهیه شده بود تا در مراسم یادبود او به نمایش عمومی در آید که به دلایل نامعلومی در آخرین لحظات مراسم از پخش آن در سالن ممانعت به عمل آمد. این فیلم در مورد زندگی و مرگ لیلا اسفندیاری تهیه شده که هنوز منتشر نشده است.
زندگی شخصی
لیلا در یک خانواده مذهبی و مرفه متولد شد. تعصب پدر موجب سختگیریها و محدودیتهای زیادی در دوران نوجوانی و جوانی لیلا میشود. علیرغم علاقه وی به تحصیلات دانشگاهی در رشته حقوق، پدرش با این استدلال که در رشته حقوق مجبور است در محیطی مردانه کار کند، وی را وادار به تحصیل در رشته آزمایشگاهی میکروبیولوژی میکند. وی بعد از اتمام تحصیل و بازگشت به منزل از خانواده خود جدا میشود و خانوادهاش (پدر خانواده) نیز وی را ترد میکنند. در سالهای اولیه استقلال، وی از طریق تدریس خصوصی و کار در کارخانه دستمال کاغذی مخارج خود را تامین مینمود. پس از اتمام دانشگاه در بیمارستان آبان مشغول به کار میشود. زمانی که تصمیم به صعود به نانگاپاربات میگیرد، وی موفق به جذب یک اسپانسر میشود و به این ترتیب از کار در بیمارستان استعفا میدهد و تا زمانی که در قید حیات بود، روزانه دستکم ۷ ساعت تمرین کوهنوردی، بدنسازی، شنا و سنگنوردی را در دستور کار خود قرار میداد. وی آرزو داشت در کوهستان و یا در غار جان خود را از دست دهد و از اینرو به هم تیمیاش، سامان نعمتی که در حین صعود به قله نانگاپاربات جان خود را از دست داده بود، غبطه میخورد
کوهنوردی
وی کوهنوردی را از سال ۸۱ - ۱۳۸۰ به صورت تفریحی آغاز کرده بود و قله توچال اولین قله فتحشده توسط وی بود. در سال ۸۱ به عضویت باشگاه اسکی و کوهنوردی دماوند در آمد. وی با این گروه توانست بیشتر قلههای ایران را صعود کند و اغلب غارهای ایران را بپیماید. وی موفق شد ۲۲ مرتبه کوه دماوند را فتح نماید که این صعودها از ۳ مسیر مختلف انجام شده است. وی همچنین در سال۱۳۸۶ با همطنابی منیره رفیعیث به عنوان نخستین صعود مستقل زنانه موفق به صعود دیواره علمکوه گشت.
سال ۱۳۸۱ لیلا اسفندیاری به عنوان اولین زن ایرانی موفق به پیمایش کامل غار پراو، عمیقترین غار ایران در استان کرمانشاه شد.
در سال ۱۳۸۶ تصمیم میگیرد به غار ورونیکا، عمیقترین غار دنیا در آبخازیا برود که در آنجا پلیس روسیه به دلیل ایرانی بودن، اجازه ورود وی و همراهانش را به آبخازیا را نمیدهد. بعد از این ناکامی وی تصمیم به برنامهریزی صعود به نانگاپاربات میگیرد.
اولین صعود وی به قلل بالای ۸۰۰۰ متر در سال ۱۳۸۷ و با صعود به قله نانگاپاربات (۸۱۲۶ متر) صورت گرفت. وی در ابتدا تصمیم به صعود انفرادی داشت ولی در ادامه دوستانش به نامهای کاظم فریدیان، سامان نعمتی، سهند عقدایی ، احسان پرتوینیا، حسین ابوالحسنی و محمد نوروزی به وی ملحق شدند. این صعود به دلیل فقدان مدارک لازم برای اثبات فتح قله اصلی نانگاپاربات از سوی فدراسیون کوهنوردی ایران مورد قبول قرار نگرفت. در این صعود سامان نعمتی، به دلیل جدا شدن از گروه و پنهان شدن به قصد ادامه تلاش برای صعود به قله و زمینگیر شدن در طوفان جان خود را از دست داد. برخی فعالان جامعه کوهنوردان ایران در اعتراض به آنچه برخورد غیرحرفه ای با بازگرداندن سامان نعمتی و حواشی مفقود شدن او نامیدند انتقاداتی به سرپرست و مربی فنی این صعود وارد کردند.
در سال ۱۳۸۹ نیز تا ارتفاع ۷۵۶۵ متری قله کی۲ صعود کرد که به دلیل هوای نامساعد همه گروه مجبور به بازگشت شدند.
وی در طول دوران ورزشیاش ۲ بار مجبور به جراحی دیسک کمر خود شد ولی با کمک پزشک متخصص دوباره به کوهنوردی حرفهای بازگشت.
درگذشت
لیلا اسفندیاری که برای صعود به قلههای گاشربروم ۱و۲ که به این کوهستان رفته بود، در دومین تلاش خود، در ساعت ١٤:١۵ظهر جمعه مورخ ۳۱ تیر ۱۳۹۰ (۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱) موفق میشود قله گاشربروم ۲ را صعود کند. اما در حین فرود دقایقی بعد در بازگشت تیمی (۶ مرد و لیلا) از قله به سمت کمپ ۳، در حدود ساعت ١٤:٣٠ دو نیم بعد از ظهر به دلیل خستگی و از دست دادن تعادل خود از مسیر دشوار یخی زیر قله سقوط میکند و در حدود ارتفاع۷۸۰۰ متری در مکانی خارج ازمسیر در میان صخرهها، بین دو شیب یخی متوقف میشود.
وصیت لیلا
او به دوستان و بستگان خود به صورت زبانی میگفت اگر در کوه جان خود را از دست دادم هما نجا بگذارید بمانم نمیخواهم دیگران به خاطر من جانشان را به خطر بی اندازند، میخواهم بام جهان ارامگاه ابدی ام باشد. جسد وی همچنان در همان محل سقوط در منطقه قراقروم پاکستان باقی مانده است.
یک روز پس از درگذشت وی، خانواده اسفندیاری پیام تسلیتی منتشر کردند:
شنیدن خبر درگذشت لیلا بسیار تاسفبار بود و ما از این بابت متاثر هستیم. ولی از جنبه دیگر لیلا به دنبال آرمانهای خود رفت و به آرزوهای خود جامع عمل پوشید و ما به این انتخاب وی احترام میگذاریم. بنابراین حفظ پیکر لیلا در کوهستان برای ما خوشایند است. سخت زیست زیبا رفت
صعودها
· ۱۳۸۱ پیمایش کامل غار پراو به عنوان اولین زن
· ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۶ صعود دهها مسیر بر دیوارههای علم کوه، بیستون، لجور، یافته، اخلمد، صفه، زنوز، کلاهک ماکو و...
· ۱۳۸۵ صعود یخچالهای سبلان و کسری
· ۱۳۸۶ صعود یخچال دره یخار دماوند به عنوان اولین و تنها زن ایرانی
· اولین صعود دیواره علم کوه با منیره رفیعی نخستین صعود مستقل زنانه
· ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۹ صعود زمستانه قله دماوند از مسیرهای مختلف
· ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ پیمایش زمستانه خطالراس البرز
· ۱۳۸۶ سرپرستی نخستین گروه ایرانی و پیمایش کامل غار نمکدان، طولانی ترین غار نمکی جهان
· ۱۳۸۷ صعود به قلهٔ نانگاپاربات به ارتفاع ۸۱۲۶ متر و سرپرستی گروه
· ۱۳۸۸ پیمایش غارهای جیتا، سینک هول بلا و آلبرت در لبنان
· ۱۳۸۸ سرپرست برنامه اکتشاف غارهای میدان پرآو و اکتشاف غار میراث
· ۱۳۸۸ شرکت در برنامه بینالمللی اکتشاف غارهای مگالایای هند به عنوان نماینده ایران
· ۱۳۸۹ شرکت در برنامههای اکتشافی غارهای انگرمینوسپیدان و غار جهان بین
· ۱۳۸۹ تلاش برای صعود قله کی ۲ دشوارترین کوه جهان و صعود به کمپ ۲ تا ارتفاع ۷۵۶۵ متری
· ۱۳۹۰ صعود به قله گاشربروم ۲ به ارتفاع ۸۰۳۵ متر و جان باختن در راه بازگشت از قله در اثر سقوط
کوهنوردی که سخت زیست و زیبا رفت یادش گرامی باد