انچه یک کوهنورد باید بداند

در زمستان و اوایل بهار کوهنوردی به واسطه ی وجود برف و یخ مشکل تر اسـت و باید آن را جدی گرفت : در ارتفاع بالای چهار هزار متر شرایط قطبی حکم فرما است و به همین دلیل آمادگی،توان و استقامت بیشتری در مقایسه با فصول دیگر دارد. کوچک ترین بی احتیاتی باعث صدمات و خطرات جدی می شود. به همین خاطر تلفات این دو فصل بسیار زیاد است. وزش باد سرد خیلی زود باعث بیحس شدن اعضاء شما می شود، مگر  اینکه ضد باد خوبی داشته باشید و مرتب حرکت کنید.

در زمستان و اوایل بهار یک روز آفتابی و بدون باد تبدیل به کولاک و یا باران می شود. برف، مسیر یابی را فوق العاده مشکل می کند و نه تنها راهها بلکه تکه سنگها را نیز می پوشاند.اگر چه غفلت و بی توجهی در تابستان چندان خطرناک نیست ولی در زمستان اگر با فوت و فن کوهنوردی آشنا نباشد خطر مهلکی به شمار می رود و بالاخره طول روز در زمستان کوتاه (کمتر از8 ساعت) و شبها بسیار طولانی است (16 ساعت). بنابراین خیلی زود در این فصل با تاریکی روبرو می شوید. از شب زنده داری اضطراری در این فصل بهر قیمتی که شده باید خودداری کرد.

تفاوتهای اساسی ذکر شده در بالا بین شرایط زمستانی و تابستانی گاهی اوقات مشهود و بارز نبستند. مثلاً در زمستان در دره (ارتفاع کم) هوا مانند تابستان بسیار گرم است در حالیکه در ارتفاع دو هزار متری و بیشتر کاملاً سرد می باشد اگر توده های ابر در ارتفاع پایین سیر کنند، برف و یخ در قسمت بالای کوه و احتمالاً دیده نمی شود و کــوه نوردان کم تجربه ممکن است با تجهیزات ناکافی عازم ارتفاعات شوند در حالیکه با این عمل خود دست به کار خطرناکی زده اند  و نتیجه ی آن تلفات و ضایعاتی است که همگی کم و بیش با آن برخورد کرده ایم یا لااقل شنیده ایم.

از طرف دیگران در زمستان کوه روی بسیار دلچسب و فرح انگیز است. توده های برف، کوهها و تپه ها را به شکل زیبائی آراسته می سازد. مسیری که در تابستان سخت و کشنده است در این فصل صاف و هیجان انگیز میشود کوهها به نظر بزرگتر می آید و ممکن است کوه نوردان مبتدی را وسوسه کند. ولی بهتر است در شرایط برفی به ارتفاعات نرویم و در دامنه های کوهها و تپه های مجاور به کسب تجربه بپردازیم، زیرا در شبهای تند و کوه نوردی در ارتفاعات بالا مخصوص کوهنوردانی است که روی برف و یخ تجربه دارند و به هیچ وجه مناسب کسانیکه تجربه محدودی در کوهنوردی های مقدماتی دارند نیست. حتی در مسیرهای خیلی ساده زمستانی ممکن است ما با شرایط سخت  صعود از یخ و برف مواجهه شویم و اصولا” ارتباط نزدیکی بین آنها وجود دارد.

به همین جهت لازم است که از افراد با تجربه به منظور یادگیری فنون و تکنیکهای یخ و برف کمک بگیریم.

تجهیزات زمستانی کوه پیمایی. در زمستان و اوایل بهار تمام وسایل تابستانی به  اضافه  تجهیزات لازم برای مقابله با شرایط یخ و برف بشرح ذیل لازم میاید: یخ شکن یا کرامپون ، رکاب برفی ، دستکش ، عرق گیر اضافی ، شلوار و کاپشن ضد باد ، رکاب برفی ، کت بر ، عینک کوه ، کلنگ کوهنوردی ( به تعداد ) لنگر برف بعنوان تکه گاه برای صعود از شیب های تند و چکش یخ شکن که آنرا میتوان در مواقعی که احتیاج بدان نیست پشت کوله یا فاصله بین کوله و پشت قرار داد. از کلنگ کوهنوردی نباید بعنوان چوب دستی یا عصا استفاده کرد  چون نه تنها  آهنگ حرکت شما را بهم میزند بلکه نوک آنرا کند می نماید.

شرایط برف و یخ

شرایط آب و هوا در زمستان بسیار متنوع است.یک باد گرم ممکن است خیلی زود برف ها را ذوب کند یا باعث باران شود.یخ زدن مسیر های کوهنوردی نتیجه آب شدن برف در اثر همین باد گرم و یا باران و یخ زدن دوباره ی آن است.روزهای گرم و شب های سـرد  باعث پودر شدن برف می شود که در این صورت کوه نوردی بسیار راحت است.با عمل مداوم آب شدن برف،و یخ بستن دوباره ی آن،برف محکم می گردد.اگر این پوشش ادامه پیدا کند، نتیجه ی آن برف سخت و یخ است.در ارتفاعاتی که برف نمی بارد در اثر برودت و وزش باد حتی روی صخره ها ممکن است قشری از یخ به وجود آید.به نظر بیشتر مردم درجات شیب برف بیش از واقع به نظر می آید.در این جا به لحاظ اهمیتی که شیب های برفی در کوهنوردی دارند به ذکر طبقه بندی درجات شیب برف می پردازیم.

15-0 درجه            شیب ملایم

25-35 درجه          شیب متوسط

35-50 درجه           شیب تند

بالای 50 درجه        شیب بسیار تند

صعود مارپیچی

بهترین روش برای صعود از شیب های تند این است که با صعود مارپیچی از شیب کاست. با این روش نه تنها می توانید با تمام کف پا راه بروید، بلکه به تناوب سنگینی بدن را نیز تحمل می کنید به علاوه در صورت لغزیدن نفر جلو خطری برای شما پیش نمی آید.

برف نوردی

در موقع تغییر مسیر از چپ به راست برای پای چپ جا پای کافی درست کنید و از راست به چپ بر عکس. کلنگ کوهنوردی هم به تناوب در سمت راست شیب باید در دست راست و در سمت چپ شیب باید در سمت چپ باشد.با هر قدم کلنگ کوهنوردی تا دسته در برف فرو رفته باشد.

فرود

در برف نرم بهتر  و راحت تر است که صورت شما به طرف دره یا سراشیبی باشد ولی  اگر از برف مطمئن نیستید،به پهلو یا به پشت قرار بگیرید و کلنگ کوهنوردی را در برف فرو  کنید و با نوک کفش جای پا درست نمائید. اگر برف نرم است وقتی روی شما به طرف سراشیبی است باید با پاشنه ی پا جا پا درست کنید.جای پا باید طوری باشد که درهم فرو نروند یعنی زیاد نزدیک به هم نباشند.

                                                                                  با آرزوی صعود هایی بدون حادثه 

انچه یک کوهنورد باید بداند

چگونه به کوه برویم :

آیا تا کنون از خودمان سوال کرده ایم که باید چگونه به کوه برویم ؟ شاید رفتن به کوه ساده باشد به نظر و همین ساده اندیشیدن به کوه میتواند فاجه آفرین گردد. باید گفت که تمامی ورزشهای بوجود آمده تابع یک سری قوانین مخصوص به خود هستند که توسط کارشناسان در سطوح بالا  تدوین شده و اجرا میگردد . و رشته کوهنوردی نیز از این قاعده جدا نیست و کوهنوردی هم تابع قوانین خواص خود میباشد . با توجه به این که در ورزشهای دیگر یک اشتباه باعث باخت آن رشته ورزشی میشود ولی در کوهنوردی کوچکترین اشتباه فاجعه آفرین است . وقتی که یک نفر مجوز ورود به  یک گروه را میگیرد به عنوان یک کوهنورد پذیرفته شده است و می بایستی که فرد پذریرفته شده  هرچه سریعتر با گروه هماهنگ شده و نیروی قابل اعتمادی برای گروه باشد که بتوان  در برنامه ها به وی مسعولیت داد ودر این راستا فضایی برای بروز استعداد های افراد باشد . برای رفتن به کوه نکاتی مهم است که در نظر گرفتن آنها لازم و ضروری می باشد .

1- برای اجرای یک برنامه خوب هر کس باید خودش را مدیریت کند . (کوله و خوراک مناسب و آب کافی )

2- انتخاب مناسب منطقه همخوانی با فصل برای اجرای برنامه .

3- آشنایی کامل با منطقه مورد نظر چه از نظر جغرافیایی و چه فرهنگ مردم منطقه (مگر درمواقع شناسایی)

4- زمان کافی برای اجرای هر برنامه .

5- داشتن نیروی پشتیبانی درشهرقبل ازحرکت به منطقه .

6- داشتن تجهیزات کافی و مفید و کاربردی برای هر برنامه .

7- دریافت شریط آب وهوایی منطقه .

8- اتخاب افراد تیم ؛ مناسب برای هر برنامه .

                                                        همشه بر فراز باشید 

دوستان عزیز لینک زیر مربوط است به کانال شعر و ادبیات اصیل فارسی در تلگرام به دوستانتان معرفی کنید 

https://telegram.me/joinchat/BOP9HD76i6Aap8-naNcoWw

علم کوهنوردی

 انجمن بین‌المللی اکوتوریسم (TIES) نیز در تعریف اکوتوریسم می‌گوید 

 «بوم گردشگری سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که در آن محیط زیست حفظ و بر رفاه مردم محلی تأکید شود.»[اکوتوریسم یا بوم‌گردشگری یا به غلط طبیعت گردی، گونه‌ای از گردشگری است که در آن گردشگران برای دیدار از مناطق طبیعی نامسکون و دست‌نخوردهٔ سفر می‌کنند و به تماشای گیاهان و پرندگان و ماهی‌ها و دیگر جانوران می‌پردازند.

به این‌گونه از گردشگران که به دیدار از بوم سامانه و طبیعت زنده می‌پردازند، نام اکوتوریست یا بوم گردشگر داده شده است. البته در اکوتوریسم صرفا دیدار مطرح نیست بلکه آموزش حفظ محیط زیست و نفع رسانی به جوامع محلی ضروری و واجب است.

اکوتوریسم فرصتی طلایی برای حراست از محیط زیست محسوب می شود،‌ با توجه به محدودیتهای منابع محیط زیست  و ظرفیتهای استفاده از این منابع  ، حفظ آن برای نسلهای آینده ضروری است.

برنامه‌ریزی گردشگری و ساماندهی اکوتوریسم فرایندی چند وجهی است که هم جنبه عمومی توسعه گردشگری و هم جنبه های ویژه ای از منظر حفاظت ارزشهای ویژه اکولوژیک را در بر می گیرد

اصلی‌ترین فعالیت اکوتوریسم بر پایهٔ طبیعت زنده می‌باشد که بنا به تعریف سفری است مسئولانه به مناطقی طبیعی که حافظ محیط زیست بوده و باعث بهبود کیفیت زندگی مردم محلی گردد. طبیعت‌گردی بایدحداقل آسیب را به طبیعت و فرهنگ منطقه وارد کند.

 راههایی برای حفاظت از طبیعت و حیات وحش در روز سیزده به در

نوروز، جشن آغاز بهار است و «سیزده به در» روز بزرگداشت طبیعت. ایرانیان در آخرین روز از روزهای نوروزی به دامن طبیعت می روند و این روز را در کنار خانواده و دوستان به شادی می گذرانند. سیزده به در علاوه بر آنکه بهانه ای برای شادمانی و لذت بردن از طبیعت است به عنوان یک جشن و آئین باستانی نیز مورد توجه است، چنانکه بنیاد جهانی میراث پاسارگاد در سال 2010 با ارسال نامه ای به یونسکو خواهان ثبت این روز به عنوان «کهن ترین روز گرامی داشت طبیعت در جهان» شده است.

با همه این شرایط، شوربختانه در سالهای گذشته شاهد هستیم که سیزده به در به روز آزار طبیعت تبدیل شده است و زباله های برجا مانده در طبیعت و یا آتش سوزی هایی که در اثر سهل انگاری هموطنانمان بوجود می آید ضررهای جبران ناپذیری را به طبیعت رنج دیده کشور وارد می کند. در ادامه این نوشتار، توصیه هایی ساده ولی اثرگذار برای پاسداری از طبیعت و حیات وحش در روزی که مشهور به «روز طبیعت» نیز هست آمده:

 سالانه هزاران هکتار جنگل و مرتع به دلیل بی احتیاطی هموطنانمان در آتش می سوزد. در صورت نیاز به آتش حتی الامکان منقل همراه خود ببرید و در غیر اینصورت حتماً خاکستر آتش را با آب و خاک خاموش کنید. همچنین از روشن کردن آتش در کنار درختان خودداری کنید. بهترین کار آنست که گاز پیک نیکی همراه خود ببرید.

- 1-از درختان برای تاب بازی استفاده نکنید و یا حتی الامکان درختی را انتخاب کنید که توانایی این کار را داشته باشد.

- 2-ته سیگار رها شده در طبیعت اگر روشن باشد می تواند باعث آتش سوزی شود و در غیر اینصورت بدلیل مواد سمی باعث آلودگی محیط زیست می شود. ته سیگار خود را در طبیعت رها نکنید.

- 3-وسایل پلاستیکی کوچک و یا آدامس رها شده در طبیعت اگر توسط پرندگان یا دیگر حیوانات کوچک بلعیده شود می تواند باعث ایجاد مشکل و یا حتی مرگ شود.

 -  4-از تخریب آشیانه پرندگان و مسدود کردن محل زندگی حیوانات وحشی جداً خودداری کنید.

- 5- اگر در طبیعت حیواناتی مانند لاک پشت، مار، سمندر و جوجه تیغی دیدید از شکار و آوردن آنها به خانه جداً خودداری فرمائید. بطور کلی هیچ حیوانی را از محل زندگی خود دور نکنید.

-  6-اگر به جنگل و یا مناطق خارج از محدوده شهری می روید یادتان باشد شما میهمان هستید و حیوانات صاحب خانه، پس ضمن انتخاب مکان مناسبی جهت گذارندن روز، از نزدیک شدن به محل زندگی حیوانات وحشی خودداری کنید تا برای مهمانان و صاحب خانه ها  مشکلی پیش نیاید.

-  7-از آلوده کردن آب، خاک و هوا پرهیز کنید. زباله های خود را جمع کرده و همراه خود ببرید.

- 8- در مناطق جنگلی و یا مناطقی که تابلوی عبور حیوانات اهلی یا وحشی وجود دارد، با کمترین سرعت ممکن رانندگی نمائید و مراقب حیوانات بی پناه باشید.

-9-  به هیچ وجه به حاشیه یا حریم مناطق حفاظت شده سازمان محیط زیست وارد نشوید ولی اگر به هر دلیلی این اتفاق افتاد باید بدانید رعایت قوانین مربوط به آن الزامی است. از ایجاد سر و صدای زیاد جداً خودداری کنید. در کنار چشمه های طبیعی و مصنوعی ایجاد شده برای آب خوردن حیوانات اقامت نکنید تا حیوانات به راحتی و بدون استرس بتوانند آب بنوشند. ورود بدون مجوز و تخلف از مقررات مناطق حفاظت شده موجب جریمه خواهد شد.

 -  10-در صورت مشاهده حیوان مصدوم به آن کمک کنید در غیر اینصورت با اداره محیط زیست منطقه، دیده بان حقوق حیوانات ایران و یا سازمانهای غیر دولتی زیست محیطی و افرادی که می توانند به شما کمک کنند تماس بگیرید.

-  11-به جای شکار حیوانات، به جای چیدن گلها و گیاهان از آنها عکس بگیرید و سالها از دیدن آن عکس لذت ببرید.

- 12-ماهی قرمز خود را در رودخانه ها و یا آبگیرهای طبیعی رها نکنید. رها کردن آنها در محیط طبیعی می تواند باعث مرگشان شود و اگر زنده بمانند هم برای گونه های بومی مضر خواهند بود. اگر نمی خواهید از آنها نگهداری کنید آنها را در دریاچه های مصنوعی و یا حوض های بزرگ محل زندگی خود رها کنید.

- 13- دیده بان طبیعت سرزمین خود باشیم. اگر جایی مشکل و ایرادی دیدیم عکس بگیریم و به شکلی آنرا در اختیار رسانه ها و خبرگزاریهای کشورمان قرار دهیم و یا در وبلاگ و شبکه های اجتماعی منعکس کنیم. برای حفظ محیط زیست سرزمین پهناور ایران همه باید احساس مسئولیت کنیم .همچنین با رعایت شرایط لازم به متخلفان تذکر دهیم.

- 14در صورت مشاهده شکارچی و یا افرادی که قصد صدمه زدن به محیط زیست را دارند، مراتب را به پلیس 110 و یا اداره محیط زیست منطقه اطلاع دهید.

                                                           طبیعت را زنده نگه داریم 

علم کوهنوردی

کوه صفه : نام کوهی است از سلسله جبال زاگرس در منتها الیه جنوب جغرافیایی اصفهان که از شمال به جاده کمربندی، از غرب به کوه‌های تخت رستم و دره خان، از شرق به شهرک‌ها و مجتمع‌های مسکونی و از جنوب به اراضی باز و خط آهن محدود می‌گردد.

کوه صفه از محل چشمه خاچیک که سنگِ کوه از خاک جدا گشته و دامنه ی کوه می‌باشد، آغاز می‌گردد و در انتها به فضای سنگیِ صاف و صُفِه مانندی ختم می‌گردد و کوه نیز از همین روی صُفِهنامیده شده است با توجه به زمینه تاریخی اصفهان و برخی شواهد عینی احتمال بسیاری می‌باشد که کوه صفه از زمانهای خیلی دور به عنوان پایگاه و پناهگاه مورد استفاده مردم بوده است و شیوه ساخت و معماری قلعه کوه صفه به سایر قلعه‌های دوران ساسانی شباهت دارد.

یکی از ویژگیهای مهم کوهستان صفه وجود صخره‌های عظیم و بلند در نقاط مختلف آن است که از نظر کوهنوردی  تخصصی و آموزش سنگ نوردی ؛ امکان بسیار خوبی برای گسترش ورزش کوهنوردی در منطقه اصفهان به وجود آورده است. در سالهای اخیر با تبدیل کافه خاچیک  به پناهگاه و پایگاه کوهنوردی و اصلاح مسیرهای دشوار، خدمات مربوط به فعالیتهای کوهنوردی بهبود نسبی پیدا کرده است .

این کوه دارای دو قله می‌باشد. قلهٔ جنوبی چند متر بلندتر از قلهٔ شمالی است اما قلهٔ شمالی، منظره‌ای بهتر و گسترده‌تر از شهر را به بیننده می‌دهد. برای صعود به قله در کل، چهار مسیر وجود دارد. بر روی قله‌ها چند دکلِ مخابراتی با کاربریِ نامعلوم نیز قرار داده شده است.

نمایی از بهار و زمستان کوه صفه

                                                             دیدار با شما بر فراز قله ها 

علم کوهنوردی

 چگونه کوهنوردی را آغاز کنییم ؟ 3   

دوره پیشرفت

دوران عضویت در گوره های کوهنوردی گاه به واسطه علایق گروهی تا مدت ها ادامه می یابد. اما با گذشت زمان فرد با همکاری و اجرای برنامه های مشترک با سایر گروه ها و با کسب تجربیات تازه و با تکیه بر آموخته های خود احساس استقلال می کند. به هر حال این ها جملگی حالاتی هستند، که برای اکثر کوهنوردان به وجود می آیند و گریزی از آن نیست. در این دوره فرد در کلاس های مختلفی خارج از سطح گروه شرکت می کند. به تدریج با اعضای سایر گروه های کوهنوردی، مربیان و پیش کسوتان آشنا می شود. امیال گوناگون با توجه به فصل هیچگاه او را آزاد نمی گذارند. در بهار هر سال برنامه ای ابتدایی و در اواخر بهار سنگ نوردی، در تابستان صعود به قلل، در پاییز آمادگی برای اجرای برنامه های زمستانی و در اوج آن ارجای برنامه زمستانی و دوبار تکرار مکررات. البته به تدریج فرد به سوی محور خاصی متمرکز می گردد. یکی از اشکال و زیر بخش های کوهنوردی مد نظر او قرار می گیرد. میل به همه فن حریف بودن افول می کند و در یک یا حداکثر 2 رشته آغاز به پیشرفت می نماید. سال ها در پی یکدیگر می گذرند. او حال یک مربی شده است و یا ییک کوهنورد با تجربه و حرفه ای. 

دوران تجربه

با طی دوران شکوفایی و افزون شدن تجربه، کوهنورد با تکیه بر آموخته های خود در طی سالیان سال، به انتقال این تجربیات به کار آموزان و کسانی که چون گذشته خود او به دنبال گمشده ای می گردند. دوران انتقال به آرامی سپری می شود و در طی آن ضمن این که خود وی مجدداً آموزش هایی از کار با کارآموزان می بیند به رشد آنان نیز می افزاید، با مکان های مختلفی همکاری می کند. از عمق وجود خویش دانسته های علاقه مندان را می افزاید، همه چیز و همه ابعاد کوهنوردیش را در آموزش خلاصه می بیند و پس از طی سالیان طولانی در این دوره یا آموزش می دهد و یا خود به نحو بارزی در یکی از رشته های کوهنوردی به اوج شکوفایی دست می یابد.

دوران پیش کسوتی

پس از پشت سر نهادن سال های متمادی از زندگی کوهنوردی، یا آنان که هم مرام و هم زبان خودش بودند، به تدریج با رسیدن به مرزهای پیری تلاش و کوشش رو به افول می نهد. دیگر نمی تواند همپای جوان ها گام بردارد. با این که کوله باری از تجربه بر پشت دارد و هر لحظه نیز از انتقال آن به دیگران غافل نیست، اما نیازمند قرار گرفتن و سکون و آرامش است. در عین حال باید دانسته های خود را با اطلاعات روز وفق دهد و از آن عقب نیافتد. اگر نتواند خود را با علم روز همگام کند، چندین سال متمادیاز قافله پیشرفت امور کوهنوردی عقب خواهد افتاد و جبران آن بسیار دشوار خواهد شد. او باید در چنین اوضاع و احوالی بخواند، برداشت کند، مطالعه و بررسی نماید و تدریس کند و در مواقعی به صورت عملی با هم سن و سال های خود به کوه برود. در شرایط بحرانی از تجربیاتش در طوفان، و هوای نامساعد استفاده کند و با نشاط و سر حال باشد. با آنچه گفته شد به شرح مسیری پرداختیم، که عموم علاقه مندان به کوهنوردی با آن رو به رو هستند. لیکن قبل از پیمودن این راه چه خوب است اگر علاقه مندان، به خصوص نوجوانان و جوانان در می یافتند که راه های بسیار ارزشمندتری جز موارد قید شده نیز وجود دارد، تا با بهره گیری از حداقل امکانات ضمن اجتناب از خطرات و صدمات وارده، بخصوص در دوران حادثه سازی بتوان به نحو چشمگیری ضایعات را به حداقل رسانده ضمناً از پیشرفت مطلوب تری نیز بهره مند شویم.

طبیعی است که اگر جوانان علاقمند به کوهنوردی در همان روزهای اولیه علاقمندی با مراجعه به هئیت های کوهنوردی هر استان بتوانند ضمن آشنایی با نحوه فعالیت گروه های کوهنوردی موجود با انتخاب موفق ترین گروه و قرار گرفتن در حیطه مسئولیت اجرایی گروه ضمن ارتقاء سطح آموزشی خود صدمات وارده حوادث ناشی از کوهنوردی های اولیه را کم کرده، با انجام برنامه های دسته جمعی و گروهی آموزش های خاصی ببینند و کوهنوردی که از این راه به تشکیلات سازمان یافته گروه های کوهنوردی وارد می شود ضمن آموزش دوره های متفاوتی چون :

آشنایی با تجهیزات وسایل کوهنوردی، چگونگی مواجه شدن با خطرات کوهستان، امداد و نجات ف هواشناسی، شناسایی کوه های ایران، هدایت گروه در کوهستان و کوهنوردی زمستانی می تواند به نحوه بارزی در آینده ضمن عدم به مخاطره انداختن جان خود به انتقال تجربیات ارزشمند خویش نیز بپردازد.

                                                          بر فراز قله ها با شما